အရွင္ဘုရား၊ သိခ်င္တာေလးကို ေမးေလွ်ာက္ခြင့္ ျပဳပါဘုရား၊
(၁) အခုေခတ္မွာ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ေရာဂါဆန္း ေတြနဲ႔ ေပါင္းရင္ ၉၆ ပါး ေက်ာ္တယ္လို႔ သူငယ္ခ်င္းက ဆိုပါတယ္။ အနာမ်ဳိး ၉၆ ပါး ဆို တာကို တစ္ပါးခ်င္းစီ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
(၂) ခရစ္ယန္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က တပည့္ေတာ္ အၾကပ္ေတြ႕တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးပါတယ္။ ျဖစ္ပုံက ဒီလိုပါ။ ပိုးေလာက္လန္းေတြရွိေန ရင္ အသက္ေသမွာစိုးလို႔ ဘုရားပန္းအိုးကို ေရမလဲခ်င္ဘူးလို႔ တပည့္ ေတာ္က ျငင္းေတာ့ သူက ကိုယ္ထဲက ပိုးေတြကိုလည္း နင္ မသတ္နဲ႔၊ ေရာဂါရွိရင္ ပိုးရွိမွာျဖစ္လို႔ ေဆးလည္း မေသာက္နဲ႔လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျဖရွင္းေပးေစခ်င္ပါတယ္ ဘုရား။
တပည့္ေတာ္ စိုင္းစိုးလႈိင္ (က်ဳိင္းတုံၿမိဳ႕)
ေ၀ါဟာရ ျခားနားေပမယ့္
ခုေခတ္မွာ နည္းပညာေတြကလည္း အ့ံဘနန္း ထြန္းကားတဲ့အတြက္ ေရာဂါအမ်ဳိးအစား တစ္ခုကိုပင္ အဆင့္အမ်ဳိးမ်ုဳိး သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ အေသးစိတ္ၿပီး ပိုမိုမ်ားျပားစုံလင္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရာဂါလကၡဏာ ေဖာ္ျပခ်က္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး ေရာဂါအခ်ဳိ႕ကေတာ့ ၉၆ ပါးထဲမွာပဲ အက်ဳံးဝင္ႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာ ဗိေႏၶာေဆးက်မ္း အမ်ားစုက မူရင္း ေရွးေဟာင္း သကၠတေဆးက်မ္းေတြကို ဘာသာျပန္ထားတာျဖစ္လို႔ ေခတ္သုံးေဝါဟာရ အဂၤလိပ္ေဝါဟာရေတြနဲ႔ ထပ္တူ ျပဳဖို႔ေတာ့ ခက္ခဲႏိုင္ပါတယ္။
ခုေခတ္မွာ နည္းပညာေတြကလည္း အ့ံဘနန္း ထြန္းကားတဲ့အတြက္ ေရာဂါအမ်ဳိးအစား တစ္ခုကိုပင္ အဆင့္အမ်ဳိးမ်ုဳိး သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ အေသးစိတ္ၿပီး ပိုမိုမ်ားျပားစုံလင္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရာဂါလကၡဏာ ေဖာ္ျပခ်က္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး ေရာဂါအခ်ဳိ႕ကေတာ့ ၉၆ ပါးထဲမွာပဲ အက်ဳံးဝင္ႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာ ဗိေႏၶာေဆးက်မ္း အမ်ားစုက မူရင္း ေရွးေဟာင္း သကၠတေဆးက်မ္းေတြကို ဘာသာျပန္ထားတာျဖစ္လို႔ ေခတ္သုံးေဝါဟာရ အဂၤလိပ္ေဝါဟာရေတြနဲ႔ ထပ္တူ ျပဳဖို႔ေတာ့ ခက္ခဲႏိုင္ပါတယ္။
အနာမ်ဳိး ၉၆ ပါးသ႐ုပ္ကို ဘုန္းႀကီး ေရးမွတ္ထားတဲ့အတိုင္း ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ ဦးကဲ ေရးသားတဲ့ ဇီဝိတဝၯန ေဆးက်မ္း သို႔မဟုတ္ ဆရာျမစ္ေရးတဲ့ ေလာကဟိတရာသီေဆးက်မ္း တစ္ခုခုက ကုိရင္ဝတ္နဲ႔ ကတည္းက ဝါသနာပါလို႔ ကူးယူထားခဲ့တာပါ။
အနာမ်ဳိး ၉၆ ပါး (၁-၃ဝ)
၁။ စကၡဳေရာဂါ = မ်က္စိေရာဂါ
အနာမ်ဳိး ၉၆ ပါး (၁-၃ဝ)
၁။ စကၡဳေရာဂါ = မ်က္စိေရာဂါ
၂။ ေသာတေရာဂါ = နားေရာဂါ
၃။ ဃာနေရာဂါ = ႏွာေခါင္းေရာဂါ
၄။ ဇိဝွါေရာဂါ = လွ်ာေရာဂါ
၅။ ကာယေရာဂါ = ကိုယ္၌ျဖစ္ ေသာအနာ
၆။ သီသေရာဂါ = ဦးေခါ၌ျဖစ္ေသာ အနာ
၇။ ကဏၰေရာဂါ = နား႐ြက္နာ ၈။ မုခ ေရာဂါ = ခံတြင္းနာ
၉။ ဒႏၲေရာဂါ = သြားေရာဂါ
၁ဝ။ ၾသ႒ေရာဂါ = ႏႈတ္ ခမ္းေရာဂါ
၁၁။ ကာေသာ = ေခ်ာင္းဆိုးနာ
၁၂။ သာေသာ = ပန္းနာ႐ႉနာ
၁၃။ ပိလာေသာ = ဖြတ္သိုနာ ထိပ္ ကပ္နာ (ဖြတ္စအိုနာ)
၁၄။ ဍာေဟာ = ကုိယ္ပူနာ
၁၅။ ဇေရာ = ဖ်ားနာ
၁၆။ ကုစၧိေရာဂါ = ဝမ္း၌ ျဖစ္ေသာ ေရာဂါ
၁၇။ မုစၧာ = မူးေဝမိန္းေမာေသာ အနာ
၁၈။ ပကၡႏၵိကာ = ေသြးအန္နာ (ျမင္း သ႐ိုက္နာ)
၁၉။ သူလာ = ေဘးထိုးရင္က်ပ္နာ (ေလထိုးနာ)
၂ဝ။ ဝိသူစိကာ = ဝမ္းေလွ်ာနာ
၂၁။ ကု႒ံ = ႏူနာ
၂၂။ ဂေ႑ာ = ထြတ္ ျမင္အနာ၊ အိုင္းနာ
၂၃။ ကိလာေသာ = ခ႐ုသင္း သမင္ကြက္ ကြက္ေသာ အနာ (ၫွင္းနာ)
၂၄။ ေသာေသာ = အေသြး အသား ခမ္းေျခာက္ေသာ ခယ႐ုဂ္အနာ
၂၅။ အပမာေရာ = ဝက္႐ူးနာ
၂၆။ ဒဒၵဴ = ေပြးနာ (ဝဲစို ဝဲႀကီး)
၂၇။ က႑ဳ = ဝဲေျခာက္နာ
၂၈။ ကစၧုဳ = ယားယံနာ
၂၉။ နခသာ = လက္သည္း ေျခသည္း ျခစ္မိရာ၌ ျဖစ္ေသာ အနာ
၃ဝ။ ဝိတစၧိကာ = လက္ဖဝါး ေျခဖဝါးကြဲေသာ အနာ
အနာမ်ဳိး ၉၆ ပါး (၃၁-၆ဝ)
၃၁။ ေလာဟိတပိတၱံ = ရတၱပိတ္နာ
အနာမ်ဳိး ၉၆ ပါး (၃၁-၆ဝ)
၃၁။ ေလာဟိတပိတၱံ = ရတၱပိတ္နာ
၃၂။ မဓုေမေဟာ = ဆီးခ်ဳိနာ
၃၃။ အံသာ = ဒူလာလိပ္ေခါင္းနာ
၃၄။ ပိဠိ ကာ = ထြတ္ျမင္းနာ
၃၅။ ဘဂႏၵလာ = အရည္ တစိုစိုယိုေသာ ဘဂႏၵိဳလ္နာ
၃၆။ ပိတၱသမု႒နာ အာဗာဓာ သည္းေျခေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အနာ
၃၇။ ေသမွသမု႒နာ အာဗာဓာ = သလိပ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အနာ
၃၈။ ဝါတ သမု႒ာနာ အာဗာဓာ = ေလေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အနာ
၃၉။ သႏၷိပါတိကာ အာဗာဓာ = သည္းေျခ သလိပ္ ေလ ေပါင္းစု၍ ျဖစ္ေသာ အနာ
၄ဝ။ ဥတု ပရိဏာမဇာ အာဗာဓာ = ဥတုေဖာက္ျပန္ျခင္းေၾကာင့္ အနာ
၄၁။ ဝိသမပရိဟာရဇာ အာဗာဓာ = ဣရိယာပုထ္ မညီၫြတ္၍ ျဖစ္ေသာ အနာ
၄၂။ ၾသပကၠမိကာ အာဗာဓာ= သူ တစ္ပါး လုံ႔လေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ အနာ
၄၃။ ကမၼဝိပါကဇာ အာဗာဓာ = ကံအက်ဳိးေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အနာ
၄၄။ ဂဟဏီ = ဝမ္းမီး ပ်က္ ဝမ္းကိုက္နာ
၄၅။ ပ႑ဳေရာဂါ = အဆင္းေဖ်ာ့ေတာ့ေသာ ဝါသင့္နာ
၄၆။ ရာဇ ယကၡမာ = သုက္ပ်က္၍ ခ်ည့္နဲ႔ေသာ အနာ
၄၇။ ဟိကၠာေရာဂါ = ႀကိဳ႕ထိုးနာ
၄၈။ အေရာစကေရာဂါ = ႏႈတ္ မၿမိန္နာ (အစားအေသာက္ ပ်က္ေသာ အနာ)
၄၉။ ဆဒၵိေရာဂါ = ပ်ဳိ႕အန္တတ္ေသာအနာ
၅ဝ။ ဥမၼာဒ ေရာဂါ = ႐ူး သြပ္ေသာ အနာ
၅၁။ ဦ႐ုထမၻေရာဂါ = ေပါင္ေတာင့္တင္းေသာ ေရာဂါ
၅၂။ အာမာဝါတေရာဂါ = တစ္ကိုယ္ လုံးေတာင့္တင္းေသာ အနာ
၅၃။ ဥပဒါဝတၱေရာဂါ = ဝမ္းေဖာ ဝမ္းေရာင္နာ
၅၄။ ဂူလမေရာဂါ = ဝမ္း၌ အလုံး အခဲ စြဲေသာ အနာ
၅၅။ ဟဒယေရာဂါ = ႏွလုံးသည္းပြတ္နာ
၅၆။ ဥေရာဂဟေရာဂါ = ရင္ေအာင့္ေသာ အနာ
၅၇။ မုတၱကိစၧေရာဂါ = ဆီးေအာင့္က်င္ေအာင့္ေသာ အနာ
၅၈။ မုတၱယာတေရာဂါ = ဆီးဝမ္းခ်ဳပ္ေသာ အနာ
၅၉။ အသၼရီေရာဂါ = ေက်ာက္တည္ေသာ အနာ
၆ဝ။ ပိဟလေရာဂါ = အဖ်င္းအဆုတ္နာ
အနာမ်ဳိး ၉၆ ပါး (၆၁-၉၆)
၆၁။ ေသာတေရာဂါ = ကိုယ္ေရာင္ေသာ သာနာ႐ုပ္ အနာ
အနာမ်ဳိး ၉၆ ပါး (၆၁-၉၆)
၆၁။ ေသာတေရာဂါ = ကိုယ္ေရာင္ေသာ သာနာ႐ုပ္ အနာ
၆၂။ ဂလပ႑ိေရာဂါ = လည္ပင္းႀကီးေသာအနာ
၆၃။ ပ႑ မာလာေရာဂါ = ဆီးသီးခန္႔ အလုံး ေပါက္တတ္ေသာ ျမင္းစဥ္နာ
၆၄။ ဂႏၲိေရာဂါ = ႂကြက္ႏို႔နာ
၆၅။ သီပဒေရာဂါ = ေျခထုံနာ (ေျခသလုံးေရာင္နာ)
၆၆။ ဝိျဒဓိေရာဂါ = အနာပဆုပ္ (ေသြးစုနာ၊ သက္တန္႔နာ)
၆၇။ ဘႏၶေရာဂါ = အ႐ိုက်ဳိးေသာ အနာ၊ ဆတ္ေသာ အနာ
၆၈။ ဥပဒံသေရာဂါ = ဂုရင္ဂ်ီနာ
၆၉။ သုကေရာဂါ = အဂၤါဇာတ္၌ အဖုေပါက္ေသာ ေရာဂါ
၇ဝ။ ဝိသပၸေရာဂါ = ဝက္သက္ေရာဂါ
၇၁။ မသုရိကေရာဂါ = ေက်ာက္နာ
၇၂။ ႏွာ႐ုေရာဂါ = ခ်ည္မွ်င္ကဲ့သို႔ အေၾကာထေသာ ေရာဂါ
၇၃။ ဝိေပၹါဋေရာဂါ = မီးေလာင္မာနာ
၇၄။ အဇိဏၰေရာဂါ = အစာမေၾကေရာဂါ
၇၅။ အာဋာယေရာဂါ = ဝမ္းေၾကာတက္ေသာ ေရာဂါ
၇၆။ ဂႏၳာပစီေရာဂါ = ၾကပ္နာ
၇၇။ ဂလဂဟ ေရာဂါ = လည္ေခ်ာင္းနာ
၇၈။ အာနာယေရာဂါ = ဝမ္းခ်ဳပ္နာ
၇၉။ ဝိဋကေရာဂါ = အနာစိမ္းေရာဂါ
၈ဝ။ ဝါတ႑ေရာဂါ = လိင္ဥေရာင္ သာမုႆနာ
၈၁။ ဝိပါ ဒိကာေရာဂါ = ေျခေဖာေသာ အနာ
၈၂။ ကီဋပေရာဂါ = ဆင္ခူလည္ျပတ္နာ
၈၃။ အဇဂႏၶိေကာ = ႏို႔သက္နာ
၈၄။ ပါသာဏဂဒၵကံ = ေမးႏွင့္ လည္ေခ်ာင္း အစပ္၌ ေပါက္ေသာ အနာ
၈၅။ ကစၧေရာဂါ = လက္႐ုံးနံေဘး ခုံး၍ေပါက္ေသာ အနာ
၈၆။ စိပၸ ေရာဂါ = လက္သည္ေျခသည္း ပုပ္ေသာ အနာ
၈၇။ ကဒရႏၵဳ ေရာဂါ = တံသင္းနာ၊ အနာသစ္ငုတ္
၈၈။ ဣေႁႏၵ လုတၱေရာဂါ = မိတ္နာ၊ ၾကာဆူးနာ
၈၉။ ဟသ႐ုေရာဂါ = သင္းလိပ္နာ
၉ဝ။ တိလကာလကေရာဂါ = မွဲ႕နာ
၉၁။ မုခဗ်ဂၤေရာဂါ = ပါးသက္နာ
၉၂။ ပရိဝတၱိကေရာဂါ = မုႆကုတ္နာ
၉၃။ အာေပါဋိကေရာဂါ = လိင္ေရ ေလ်ာ့ေသာအနာ
၉၄။ မဏိဓမၼေရာဂါ = က်င္သြား လိင္ေသနာ
၉၅။ နိ႐ုဒၶပကႆေရာဂါ = က်င္ခ်ဳပ္ လိင္ေသ နာ
၉၆။ ဂူဒႀတံသေရာဂါ = ဘင္ထြက္ေသာ အနာ
၉၇။ ဝိသေရာဂါ = အဆိပ္သင့္ေသာ အနာ
မွတ္ခ်က္
ေဖာ္ျပပါ ၉၇ ပါးထဲမွ အမွတ္ ၁ မွ ၄၃ အထိကို ဂိရိမာနႏၵသုတ္ (အံ ၃၊ ၃၄၃)၊ မဟာနိေဒၵသ (စာ-၁ဝ)ႏွင့္ စူဠနိေဒၵသ (စာ-၂၈) ပါဠိေတာ္မ်ားမွာလည္း ေတြ႕ရ တယ္။ အမွတ္ ၉၄ က်င္သြား လိင္ေသနာ ႏွင့္ အမွတ္ ၉၅ က်င္ခ်ဳပ္ လိင္ေသနာ ကို အဓိပၸာယ္တူ ယူႏိုင္အံ့ထင္ပါတယ္။ အဲဒီ တူရာႏွစ္ခုကို ေပါင္းလိုက္ရင္ အနာမ်ဳိး ၉၆ ပါးလို႔ ေရတြက္လို႔ ရႏိုင္ေၾကာင္းပါ။
ကိုယ္ထဲက ပိုးကို သတ္ရင္
ရဟန္းေတြဟာ ေရထဲမွာ ေလာက္လန္းေတြရွိမွန္းကို သိလ်က္နဲ႔ အဲဒီ ေရကိုေသာက္ရင္ အျပစ္သင့္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရထဲမွာ ေလာက္လန္းေတြကို ျမင္ေနရရင္ အဲဒီေရကို သန္႔စင္ေအာင္ လုပ္တဲ့အခါ သတိနဲ႔ လုပ္သင့္တယ္။ ေလာက္လန္းေတြရွိေနတဲ့ ပန္းအိုးထဲကေရကို လဲတဲ့ အခါမ်ဳိးေပါ့။ ပန္းအိုးထဲမွာ ေလာက္လန္း ေတြ မျဖစ္လာခင္ ေရကိုလဲထားရင္ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ ဝမၼိကသုတၱန္အရ အရွင္အႏု႐ုဒၶါ မေထရ္ႀကီးဟာ အခ်ိန္ရတိုင္း အဘိညာဥ္တန္းခိုးနဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ထဲက ပိုးေတြကို ၾကည္႐ႈေတာ္မူရာမွာ 'အသီတိ ကိမိကုလသဟႆာနိ = ပိုမ်ဳိးေပါင္း ရွစ္ေသာင္း'ကို ျမင္ေတာ္မူတယ္။
မွတ္ခ်က္
ေဖာ္ျပပါ ၉၇ ပါးထဲမွ အမွတ္ ၁ မွ ၄၃ အထိကို ဂိရိမာနႏၵသုတ္ (အံ ၃၊ ၃၄၃)၊ မဟာနိေဒၵသ (စာ-၁ဝ)ႏွင့္ စူဠနိေဒၵသ (စာ-၂၈) ပါဠိေတာ္မ်ားမွာလည္း ေတြ႕ရ တယ္။ အမွတ္ ၉၄ က်င္သြား လိင္ေသနာ ႏွင့္ အမွတ္ ၉၅ က်င္ခ်ဳပ္ လိင္ေသနာ ကို အဓိပၸာယ္တူ ယူႏိုင္အံ့ထင္ပါတယ္။ အဲဒီ တူရာႏွစ္ခုကို ေပါင္းလိုက္ရင္ အနာမ်ဳိး ၉၆ ပါးလို႔ ေရတြက္လို႔ ရႏိုင္ေၾကာင္းပါ။
ကိုယ္ထဲက ပိုးကို သတ္ရင္
ရဟန္းေတြဟာ ေရထဲမွာ ေလာက္လန္းေတြရွိမွန္းကို သိလ်က္နဲ႔ အဲဒီ ေရကိုေသာက္ရင္ အျပစ္သင့္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရထဲမွာ ေလာက္လန္းေတြကို ျမင္ေနရရင္ အဲဒီေရကို သန္႔စင္ေအာင္ လုပ္တဲ့အခါ သတိနဲ႔ လုပ္သင့္တယ္။ ေလာက္လန္းေတြရွိေနတဲ့ ပန္းအိုးထဲကေရကို လဲတဲ့ အခါမ်ဳိးေပါ့။ ပန္းအိုးထဲမွာ ေလာက္လန္း ေတြ မျဖစ္လာခင္ ေရကိုလဲထားရင္ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ ဝမၼိကသုတၱန္အရ အရွင္အႏု႐ုဒၶါ မေထရ္ႀကီးဟာ အခ်ိန္ရတိုင္း အဘိညာဥ္တန္းခိုးနဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ထဲက ပိုးေတြကို ၾကည္႐ႈေတာ္မူရာမွာ 'အသီတိ ကိမိကုလသဟႆာနိ = ပိုမ်ဳိးေပါင္း ရွစ္ေသာင္း'ကို ျမင္ေတာ္မူတယ္။
Reader's Digest မွာပါတဲ့ What is on your eyelash? ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေဆာင္းပါးေလးတစ္ပုဒ္မွာ အားေကာင္းတဲ့ မိုက္ခ႐ိုစကုပ္နဲ႔ ၾကည့္ရင္ မ်က္ေတာင္ေမႊးေလးေပၚမွာ ပိုးေတြ သန္ခ်ီၿပီး ရွိတာ၊ တစ္ေကာင္နဲ႔တစ္ေကာင္ ထိုးဆိတ္ ကိုက္ျဖတ္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ပိုးဆိုတာေတြကို အသားဆိုင္ရဲ႕ ဆဲလ္ အပြားေလးေတြ မွ်သာ ျဖစ္လို႔ ဗုဒၶဝါဒက သက္ရွိလို႔ မယူဆပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေဆးေသာက္လို႔ ဗုိင္းရပ္စ္ပိုးေတြ ေသတာကို သူ႔အသက္ သတ္တယ္လို႔ မဆိုပါဘူး။
